Weer wat geleerd. Deze week lukte het me niet om, ik overdrijf niet, veel langer dan een kwartier stil te zitten en te schrijven. Aan een tekst schaven, stukken schrappen en net zolang slijpen aan zinnen totdat ik tevreden ben kan alleen als het stil is in mijn hoofd.
En dus niet als een eindeloze takenlijst mijn gedachten overneemt en zo voorkomt dat er mooie woorden oppoppen in mijn hoofd die netjes passen in volzinnen. Het woord blog zweefde de hele week ergens boven de waslijst met verhuistaken. Steeds luider riep een stem in mijn hoofd: 'Je blog, je blóg, je blohóg!' Qua schrijfideeën was er alleen maar totale leegte. Behalve dan dit ene besef: Zonder stilte kan ik niet schrijven.
コメント