Muziek luisteren en schrijven is een moeizame combinatie. Lees hier de details:
Er is één uitzondering en dat is live muziek. Zeker als ik de muziek niet ken is er ruimte om op de onbekende klanken van alles te bedenken. Zodra het donker is gaat mijn helemaal fantasie aan en ontstaan er allerlei ideeën en verbanden.
Sinds donderdag was ik op Graspop. Nonchalant leunend tegen de muur van geluid die de metalbands produceren, sluit ik mijn gedachten af van dagelijkse beslommeringen. Als vanzelf komen dan personages en verhaallijnen naar voren. Hoe harder de herrie, hoe beter dat gaat. Geen mooie volzinnen natuurlijk, maar wel prima ingevingen. Ineens begrijp ik waarom een personages iets doet of laat. Worden motieven en achtergronden mij duidelijk.
Voor mij is de luidruchtige muziek als stilte in de storm. Ik sta in het oog van de orkaan, waar het windstil is. Soms weet niet hoe snel ik mijn telefoon uit mijn jaszak moet halen om de ingeving in de notitie app te typen. Het zou me niets verbazen als ik één van de weinigen ben die op deze plek zijn mobiel niet gebruikt om optredens te filmen. Omdat ik niet zo groot ben zie ik om mij heen vaak alleen schouders, haren en nekken. Een goed zicht op het podium vereist dat ik continue op mijn tenen van links naar rechts dein. Dan kan ik net zo goed een beetje schrijven.
Comentários